Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέρος β΄)

O «βρώ­μι­κος πό­λε­μος»ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ

Στο με­τα­ξύ, ο δι­κα­στι­κός που χει­ρι­ζό­ταν την υ­πό­θε­ση Scala, μπρο­στά στην α­που­σί­α του Gambin, του ά­σκη­σε δί­ω­ξη για α­πεί­θεια και ε­ξέ­δω­σε έ­νταλ­μα για την σύλ­λη­ψή του. Για άλ­λη μια φο­ρά ο φυ­γό­δι­κος κα­τά­σκο­πος κα­τέ­φυ­γε στον Escuerdo για βο­ή­θεια. Η συμ­βου­λή του Escuerdo «με χτύ­πη­σε σαν τρέ­λα» δή­λω­σε στο Cambio 16. «Ή­θε­λαν να πά­ω στη χώ­ρα των Βά­σκων με άλ­λα 3 ά­το­μα για να σκο­τώ­σου­με μέ­λη της Ε­ΤΑ.
Αλ­λά αι­σθάν­θη­κα ό­τι αυ­τό ή­ταν έ­να κόλ­πο για να με κα­θα­ρί­σουν. Και αρ­νή­θη­κα». Α­πό τό­τε, ι­σχυ­ρί­ζε­ται, η συ­μπε­ρι­φο­ρά των α­δερ­φών Perret (που ή­ταν και οι ί­διοι α­να­μιγ­μέ­νοι στον «βρώ­μι­κο πό­λε­μο» ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ ως πρά­κτο­ρες της α­στυ­νο­μί­ας, ό­πως και στε­νά συν­δε­δε­μέ­νοι με τη μα­φί­α) α­πέ­να­ντί του άλ­λα­ξε προς το χει­ρό­τε­ρο. Πα­ρά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες πε­ρί α­θω­ό­τη­τάς του, πά­ντως, ο Gambin δεν α­πέρ­ρι­ψε αυ­τή την «τρέ­λα» του Escuerdo, αλ­λά συ­νέ­βη το α­ντί­θε­το, ό­πως φαί­νε­ται και α­πό την ε­ξο­μο­λο­γη­τι­κή του συ­νέ­ντευ­ξη στο Cambio 16. Υ­πάρ­χουν α­πο­δεί­ξεις ό­τι αυ­τός και οι α­δερ­φοί Perret συμ­με­τεί­χαν σε του­λά­χι­στον μί­α έ­νο­πλη ε­πί­θε­ση ε­να­ντί­ον υ­πο­στη­ρι­κτών της Ε­ΤΑ. Η ε­πί­θε­ση, που έ­γι­νε σε έ­να μπαρ στο Hendayes στα νό­τια της Γαλ­λί­ας στις 28 Νο­εμ­βρί­ου 1980, ά­φη­σε 2 ά­το­μα νε­κρά και άλ­λα 20 τραυ­μα­τι­σμέ­να. Οι Clement και Gilbert Perret κα­τη­γο­ρή­θη­καν, με βά­ση στοι­χεί­α, αρ­γό­τε­ρα α­πό τη γαλ­λι­κή α­στυ­νο­μί­α γι’ αυ­τή την ε­πί­θε­ση, ό­πως και για άλ­λες που έ­γι­ναν ε­να­ντί­ον της Ε­ΤΑ σε γαλ­λι­κό έ­δα­φος.

«Μια μέ­ρα με­τά το τη­λε­φώ­νη­μα του Escuerdo που πε­ρί­με­να ώ­στε να του α­να­φέ­ρω ό­σα εί­χαν κά­νει ο Clement και ο Gilbert», εί­πε στο Cambio 16, «και για τη σχέ­ση τους με τις (ει­δι­κές) υ­πη­ρε­σί­ες, μια ο­μά­δα α­στυ­νο­μι­κών και α­στυ­νο­μι­κί­νων έ­φτα­σαν στο ζα­χα­ρο­πλα­στεί­ο ο­πλι­σμέ­νοι σαν α­στα­κοί. Τους κα­θο­δη­γού­σε ο Antonio Gonzalez Pacheo, γνω­στός ως «Billy El Nino» (Billy the Kid) που φο­ρού­σε μια φόρ­μα φορ­τη­γα­τζή και δεν α­πο­χω­ρι­ζό­ταν μια τσά­ντα του τέ­νις, ό­που κου­βα­λού­σε έ­να πο­λυ­βό­λο». Ο Gambin αρ­γό­τε­ρα α­να­κά­λυ­ψε ό­τι η ά­φι­ξη της α­στυ­νο­μί­ας ή­ταν για την προ­στα­σί­α των Clement και Gilbert Perret. Κά­ποιος έ­δω­σε την πλη­ρο­φο­ρί­α ό­τι μέ­λη της Ε­ΤΑ ή­ταν στην πε­ριο­χή, με σκο­πό να τους ε­ξο­ντώ­σουν.

Αυ­τό πι­θα­νώς ή­ταν το πραγ­μα­τι­κό γε­γο­νός που έ­κα­νε τον Gambin να α­πο­χω­ρή­σει. «Τους ζή­τη­σα να με ε­ξο­φλή­σουν και εί­δα, προς έκ­πλη­ξή μου, ό­τι το έ­κα­ναν χω­ρίς δι­σταγ­μό, και μά­λι­στα, με γεν­ναιο­δω­ρί­α. Ώ­ρες αρ­γό­τε­ρα, ό­ταν προ­σπά­θη­σα να αλ­λά­ξω έ­να χαρ­το­νό­μι­σμα των 1000 πε­σε­τών για να α­γο­ρά­σω μια μπύ­ρα α­να­κά­λυ­ψα ό­τι ή­ταν πιο πλα­στό απ’ ό­τι οι α­δερ­φοί Perret. Το ί­διο έ­γι­νε και με το χαρ­το­νό­μι­σμα των 100 γαλ­λι­κών φρά­γκων που μου εί­χαν δώ­σει προ­φα­σι­ζό­με­νοι ό­τι δεν εί­χαν αρ­κε­τό ι­σπα­νι­κό συ­νάλ­λαγ­μα». Αυ­τό που δεν έ­μα­θε πο­τέ ο Gambin, σύμ­φω­να με το Cambio 16, ή­ταν ό­τι τα λε­φτά με τα ο­ποί­α τον πλή­ρω­ναν τό­σο γεν­ναιό­δω­ρα οι α­δερ­φοί Clement και Gilbert Perret ή­ταν μέ­ρος παρ­τί­δας 600 ε­κα­τομ­μυ­ρίων πλα­στών πε­σε­τών που δό­θη­καν το 1971 σε «ερ­γο­λά­βους» στη Μασ­σα­λί­α α­πό τον Jose Miguel Benaran Ordenana (ψευ­δώ­νυ­μο «Argala»), μέ­λος του ε­πι­τε­λεί­ου της Ε­ΤΑ!

Ε­πι­κή­δειοι και συλ­λή­ψεις

Τώ­ρα, χω­ρίς με­τρη­τά, με τους α­ναρ­χι­κούς να τον ψά­χνουν και με έ­να έ­νταλ­μα στην πλά­τη του, ο Gambin έ­ψα­χνε να βρει έ­να δρό­μο να ξε­φύ­γει. Έ­μα­θε για το θά­να­το ε­νός θεί­ου του, του Joaquin Gambin Gonzalez. O πλη­ρο­φο­ριο­δό­της άρ­πα­ξε γρή­γο­ρα την ευ­και­ρί­α για να πα­ρου­σιά­σει το θά­να­το αυ­τό ως δι­κό του. Στις 5 Μαρ­τί­ου 1979 η ε­φη­με­ρί­δα της Μούρ­θια Hoja de Lunes α­να­κοί­νω­νε τον ε­πι­κή­δειό του κα­λώ­ντας σε προ­σευ­χές για την ψυ­χή του α­πο­θα­νό­ντος. Πά­ντως, η α­να­κοί­νω­ση ή­ταν ε­πι­δέ­ξια κα­τα­σκευα­σμέ­νη ώ­στε να δί­νει την ε­ντύ­πω­ση ό­τι ο α­πο­θα­νών ή­ταν ο πλη­ρο­φο­ριο­δό­της και κα­τά­σκο­πος Gambin. Μέ­λη της CNT που πα­ρα­κο­λού­θη­σαν την κη­δεί­α φά­νη­κε να τσι­μπά­νε το δό­λω­μα. Ο Gambin θε­ω­ρού­νταν νε­κρός. Α­πό έ­να λό­φο κο­ντά στο νε­κρο­τα­φεί­ο El Espinardo, ο «α­πο­θα­νών» πα­ρα­κο­λου­θού­σε ή­συ­χα την κη­δεί­α του, νο­μί­ζο­ντας ό­τι εί­ναι α­σφα­λής. «Ή­ταν αυ­τό που πά­ντα ή­θε­λα», θυ­μά­ται ο Gambin για το Cambio 16, «να ξε­θω­ριά­σω μην α­φή­νο­ντας κα­νέ­να ί­χνος».

Την ε­πό­με­νη μέ­ρα ο Gambin α­πέ­συ­ρε ό­λες τις κα­τα­θέ­σεις του και ε­πι­σκέ­φθη­κε έ­ναν πλα­στι­κό χει­ρούρ­γο για να αλ­λά­ξει τη μύ­τη και το πρό­σω­πό του, αλ­λά­ζο­ντας την εμ­φά­νι­σή του. Τό­τε, ό­πως το θέ­τει αι­νιγ­μα­τι­κά στο Cambio 16, «χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τις σχέ­σεις που εί­χε α­κό­μα σε κά­ποιους πο­λι­τι­κούς κύ­κλους», α­πέ­κτη­σε μια πλα­στή ταυ­τό­τη­τα με το ό­νο­μα «Manuel Garcia Gomez». Το Μά­ιο τα­ξί­δε­ψε στο Βα­για­δο­λίδ, με­τά στην Πα­μπλό­να, Βε­ρό­να και Μα­δρί­τη… με­τά πί­σω στη Βαρ­κε­λώ­νη και τη Σε­βίλ­λη.

Στις 27 Ο­κτω­βρί­ου ο Gambin προ­σπά­θη­σε να κα­τα­χρα­στεί χρή­μα­τα α­πό το υ­πο­κα­τά­στη­μα της Banco Exterior de Espana στο Έλ­τσε, αλ­λά πιά­στη­κε α­πό την α­στυ­νο­μί­α να κα­τέ­χει έ­να πε­ρί­στρο­φο και πλα­στά χαρ­τιά, και α­πο­κα­λύ­φθη­κε η πραγ­μα­τι­κή του ταυ­τό­τη­τα. Μό­λις έ­φτα­σε στη φυ­λα­κή έ­στει­λε δύ­ο τη­λε­γρα­φή­μα­τα: έ­να στον Jose Maria Escuerdo στο Τμή­μα Α­πα­τών της Τρά­πε­ζας της Ι­σπα­νί­ας και έ­να στον Manuel Gomez de Sandoval, ε­πι­κε­φα­λής της Κε­ντρι­κής Τα­ξιαρ­χί­ας Πλη­ρο­φο­ριών. Το α­πο­τέ­λε­σμα ή­ταν θαυ­μα­τουρ­γό. Ε­βδο­μά­δες αρ­γό­τε­ρα, το έ­νταλ­μα σύλ­λη­ψής του για τρο­μο­κρα­τί­α α­να­κλή­θη­κε, ό­πως και η κα­τη­γο­ρί­α για α­πά­τη στην Τρά­πε­ζα της Ι­σπα­νί­ας και α­πε­λευ­θε­ρώ­θη­κε με εγ­γύ­η­ση 50.000 πε­σε­τών.

Ο Gambin τώ­ρα ε­πέ­βλε­πε την κη­δεί­α του για δεύ­τε­ρη φο­ρά. Στις 24 Ιου­λί­ου 1980, η βα­σκι­κή ε­φη­με­ρί­δα Egin α­να­κοί­νω­νε, μέ­σω του Πρα­κτο­ρεί­ου Ει­δή­σε­ων Efe, ό­τι το «Αυ­τό­νο­μο Ε­λευ­θε­ρια­κό Κο­μά­ντο» εί­χε ε­κτε­λέ­σει τον Joaquin Hernandez, με ψευ­δώ­νυ­μο «El Grillo», στα νό­τια της Γαλ­λί­ας. «Τον σκο­τώ­σα­με ε­πει­δή ή­ταν προ­βο­κά­το­ρας και χα­φιές της α­στυ­νο­μί­ας», έ­γρα­φε η προ­κή­ρυ­ξη που δη­μο­σιεύ­τη­κε στην φι­λι­κά προ­σκεί­με­νη προς την Ε­ΤΑ ε­φη­με­ρί­δα Egin, «και για τη σκευω­ρί­α ε­να­ντί­ον ε­πα­να­στα­τών ερ­γα­τών σε προ­βο­κά­τσιες της α­στυ­νο­μί­ας ό­πως η υ­πό­θε­ση Scala».

Ο Gambin πα­ρα­δέ­χτη­κε στο Cambio 16: «Η προ­κή­ρυ­ξη, που ο τύ­πος δη­μο­σί­ευ­σε τό­τε, δό­θη­κε στο πρα­κτο­ρεί­ο Efe α­πό ε­μέ­να, εκ­με­ταλ­λευό­με­νος έ­να τα­ξί­δι μου στην Αν­δόρ­ρα, ό­που ε­ντο­πί­στη­κα α­πό κά­ποιους πα­λιούς γνω­στούς που α­νή­καν στη CNT».

Τί­πο­τα δεν α­κού­στη­κε για τον Gambin με­τά το δεύ­τε­ρο «θά­να­τό» του, ώ­σπου στις 3 Δε­κεμ­βρί­ου 1981 τον στα­μά­τη­σαν σε έ­λεγ­χο στο σι­δη­ρο­δρο­μι­κό σταθ­μό της Βα­λέν­θια, ως ύ­πο­πτο ε­μπο­ρί­ας ό­πλων. Δεν πα­ρα­δό­θη­κε εύ­κο­λα και τραυ­μα­τί­στη­κε στην πλά­τη, κο­ντά στη σπον­δυ­λι­κή στή­λη, και στο πό­δι, πριν συλ­λη­φθεί. Οι μπά­τσοι βρή­καν ό­τι κου­βα­λού­σε πέ­ντε χει­ρο­βομ­βί­δες! Στάλ­θη­κε ξα­νά στη φυ­λα­κή, και μό­νο ό­ταν το Cambio 16, που ε­ρευ­νού­σε την υ­πό­θε­ση Scala για αρ­κε­τούς μή­νες, α­να­κά­λυ­ψε ό­τι ο πλη­ρο­φο­ριο­δό­της ή­ταν α­κό­μη ζω­ντα­νός, και ή­ταν ο ί­διος άν­θρω­πος που συ­νε­λή­φθη με­τά α­πό την α­νταλ­λα­γή πυ­ρο­βο­λι­σμών στο σι­δη­ρο­δρο­μι­κό σταθ­μό της Βα­λέν­θια, που οι αρ­χές δη­μό­σια πα­ρα­δέ­χτη­καν την ταυ­τό­τη­τα του συλ­λη­φθέ­ντα, του Gambin, του βομ­βι­στή της υ­πό­θε­σης Scala. Για μια α­κό­μη φο­ρά, ο Gambin άρ­χι­σε να στέλ­νει γράμ­μα­τα και τη­λε­γρα­φή­μα­τα στους πρώ­ην προ­στά­τες του στην α­στυ­νο­μί­α, α­πει­λώ­ντας να α­πο­κα­λύ­ψει τη συ­νερ­γα­σί­α του με το Α­ντι-Α­ναρ­χι­κό Α­πό­σπα­σμα, ε­πι­συ­νά­πτο­ντας και αρ­χεί­ο με ντο­κου­μέ­ντα-α­πο­δεί­ξεις της μυ­στι­κής υ­πη­ρε­σίας του: τη­λε­γρα­φή­μα­τα, πλα­στά χρή­μα­τα, φω­το­γρα­φί­ες, πλα­στά δελ­τί­α α­στυ­νο­μι­κής ταυ­τό­τη­τας, και άλ­λα έγ­γρα­φα που του έ­δω­σαν οι μπά­τσοι. Αλ­λά αυ­τή τη φο­ρά οι α­πει­λές του δεν εί­χαν α­πή­χη­ση.

Α­πό το κε­λί του στις φυ­λα­κές υ­ψί­στης α­σφα­λεί­ας Modelo της Βαρ­κε­λώ­νης, ό­που ζή­τη­σε ο ί­διος να με­τα­φερ­θεί, ο Gambin ε­ξή­γη­σε την α­πό­φα­σή του να μι­λή­σει τε­λι­κά, την πα­ρα­μο­νή της κα­θυ­στε­ρη­μέ­νης δί­κης για την συμ­με­το­χή του στην ε­πί­θε­ση στο Scala:

Cambio 16: «Για­τί α­πο­φά­σι­σες να μι­λή­σεις με­τά α­πό τό­σα χρό­νια;»

Gambin: «Ε­πει­δή έ­νι­ψαν τα χέ­ρια τους για μέ­να. Για τους πε­ρα­σμέ­νους 59 μή­νες εί­χα την ελ­πί­δα ό­τι τα α­φε­ντι­κά της α­στυ­νο­μί­ας που με στρα­το­λό­γη­σαν θα με ξέ­μπλε­καν. Δεν εί­ναι προς το συμ­φέ­ρον τους να μου γυ­ρί­σουν την πλά­τη. Έ­τσι, για αυ­τά τα πέ­ντε χρό­νια πε­ρι­πλά­νη­σης, κι­νού­με­νος συ­νέ­χεια α­πό το έ­να ση­μεί­ο στο άλ­λο σαν κτή­νος κυ­νη­γη­μέ­νο, ζού­σα προ­ση­λω­μέ­νος στη σκέ­ψη ό­τι στο τέ­λος οι μπά­τσοι Escuerdo και Sandoval θα έρ­χο­νταν να με βο­η­θή­σουν. Αλ­λά ό­ταν συ­νε­λή­φθην στη Βα­λέν­θια και εί­δα ό­τι κα­νείς δεν α­πα­ντού­σε στα γράμ­μα­τα και στα τη­λε­γρα­φή­μα­τά μου, οι ψευ­δαι­σθή­σεις θρυμ­μα­τί­στη­καν. Δεν θέ­λω να τι­μω­ρη­θώ για δο­λο­φο­νί­α. Τα χέ­ρια του Joaquin Gambin Hernandez δεν εί­ναι λε­ρω­μέ­να με αί­μα».

Cambio 16: «Για­τί ζή­τη­σες να με­τα­φερ­θείς σε κε­λί υ­ψί­στης α­σφα­λεί­ας;»

Gambin: «Ε­πει­δή με θέ­λουν νε­κρό. Έ­χουν ε­πι­κη­ρύ­ξει το κε­φά­λι μου. Α­πει­λού­μαι α­πό κά­θε πλευ­ρά. Για τους α­ναρ­χι­κούς εί­μαι έ­νας τε­ρα­τώ­δης χα­φιές, ο προ­βο­κά­το­ρας του «Scala», και η μα­φί­α θέ­λει να σιω­πή­σω α­πό φό­βο μή­πως βγά­λω τα ά­πλυ­τα της α­στυ­νο­μί­ας στη φό­ρα. Αλ­λά αυ­τό που δεν κα­τέ­φε­ρε η πεί­να να κά­νει για πά­νω α­πό 30 χρό­νια δε θα το κα­τα­φέ­ρει ού­τε μια ο­μά­δα α­ναρ­χι­κών ού­τε τέσ­σε­ρις μπά­τσοι. Ή θα μι­λή­σω ή θα πε­θά­νω».

Το τέ­λος του δρό­μου

Η δεύ­τε­ρη δί­κη της υ­πό­θε­σης Scala άρ­χι­σε με αυ­στη­ρά μέ­τρα α­σφά­λειας το Δε­κέμ­βριο του 1983. Σε κά­λε­σμα της CNT, πε­ρί­που 100 ά­το­μα α­πό το συν­δι­κά­το συ­γκε­ντρώ­θη­καν έ­ξω α­πό το Πα­λά­τι της Δι­καιο­σύ­νης στη Βαρ­κε­λώ­νη, πα­ρά τις πα­ρε­νο­χλή­σεις της α­στυ­νο­μί­ας, φέ­ρο­ντας πλα­κάτ που έ­γρα­φαν «οι συ­νω­μο­σί­ες ε­να­ντί­ον της CNT κα­τα­στρώ­νο­νται στο υ­πουρ­γεί­ο ε­σω­τε­ρι­κών. Η υ­πό­θε­ση Scala εί­ναι μια α­στυ­νο­μι­κή προ­βο­κά­τσια».

Κα­τα­θέ­το­ντας, ο Gambin ι­σχυ­ρί­στη­κε στην υ­πε­ρά­σπι­σή του: «… Μου εί­χε α­να­θέ­σει η α­στυ­νο­μί­α να πα­ρα­κο­λου­θώ τις α­ναρ­χι­κές ο­μά­δες στη Βαρ­κε­λώ­νη».

Ο Jose Cuevas, έ­νας απ’ αυ­τούς που εί­χαν ο­δη­γη­θεί στο πρώ­το δι­κα­στή­ριο, με βά­ση τις κα­τα­θέ­σεις του Gambin στο Α­ντι-Α­ναρ­χι­κό Α­πό­σπα­σμα, με­τα­φέρ­θη­κε α­πό το κε­λί του στις φυ­λα­κές για να κα­τα­θέ­σει για τη δί­ω­ξή του. Πα­ρά τις ε­πα­νει­λημ­μέ­νες προ­σπά­θειες της έ­δρας να σιω­πή­σει, δή­λω­σε στο δι­κα­στή­ριο: «ο Gambin ήρ­θε στο σπί­τι μου με δύ­ο βα­λί­τσες και έ­να σα­κί­διο και μου εί­πε ό­τι ή­ταν ε­μπο­ρι­κός α­ντι­πρό­σω­πος για α­νταλ­λα­κτι­κά ψυ­γεί­ων σε ε­παγ­γελ­μα­τι­κό τα­ξί­δι. Στο κα­φέ σα­κί­διο, κου­βα­λού­σε μια πε­ρί­ερ­γη συ­σκευ­ή που μου εί­πε ό­τι ή­ταν δείγ­μα που χρη­σι­μο­ποιού­σε στη δου­λειά του. Μου πρό­σφε­ρε ε­πί­σης έ­να 38ά­ρι πε­ρί­στρο­φο και το αρ­νή­θη­κα ε­πει­δή δεν χρεια­ζό­μουν κα­νέ­να ό­πλο».

«Ό­ταν με συ­νέ­λα­βε η α­στυ­νο­μί­α, μου έ­δει­ξαν το 38ά­ρι πε­ρί­στρο­φο και το κα­φέ σα­κί­διο ό­πως και έ­να σχέ­διο της συ­σκευ­ής που εί­χε μέ­σα, με σκο­πό να μου δεί­ξουν τη σύν­δε­σή τους με τον Gambin. Στο σχέ­διο ή­ταν γραμ­μέ­νο «Scala, υ­λι­κό ο­πλι­σμού». Αυ­τά τα α­ντι­κεί­με­να δεν εμ­φα­νί­στη­καν πο­τέ ξα­νά. Πώς εί­ναι δυ­να­τόν;»

«Έ­χω κα­τα­δι­κα­στεί σε 17 χρό­νια βά­σει μιας δή­λω­σης που υ­πο­γρά­φη­κε με βα­σα­νι­στή­ρια, α­που­σί­α ο­ποιασ­δή­πο­τε α­πό­δει­ξης. Τα δι­κα­στή­ρια δεν εί­χαν διά­θε­ση να ε­ρευ­νή­σουν…» (Solidaridad Obrera, Ια­νουά­ριος 1984).

Η πλα­στή ταυ­τό­τη­τα που εκ­δό­θη­κε στο ό­νο­μα «Joaquin Fernandez Sanz», μα­ζί με α­πο­δεί­ξεις τα­χυ­δρο­μεί­ων και πι­στο­ποι­η­τι­κά προς τον ε­πί­τρο­πο της α­στυ­νο­μί­ας, πα­ρου­σιά­στη­καν ε­πί­σης στο δι­κα­στή­ριο σαν α­πό­δει­ξη του ό­τι ο Gambin ή­ταν στο μι­σθο­λό­γιο (payroll) της α­στυ­νο­μί­ας.

O Gambin κρί­θη­κε έ­νο­χος για τις κα­τη­γο­ρί­ες της κα­τα­σκευ­ής ε­κρη­κτι­κών και συμ­με­το­χής σε δια­δή­λω­ση κα­τέ­χο­ντας ό­πλα, και κα­τα­δι­κά­στη­κε σε 7 χρό­νια κά­θειρ­ξης, πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι ο ει­σαγ­γε­λέ­ας εί­χε ζη­τή­σει να κα­τα­δι­κα­στεί σε 16 χρό­νια. Α­μέ­σως με­τά την κα­τα­δί­κη, ο Gambin εί­πε στο Cambio 16: «εί­μαι τε­λεί­ως μπερ­δε­μέ­νος. Η α­στυ­νο­μί­α με πί­ε­σε να δου­λέ­ψω με τρο­μο­κρα­τι­κές ο­μά­δες εκ μέ­ρους της. Μου εί­παν ό­τι έ­πρε­πε να μην κι­νή­σω υ­πο­ψί­ες και τώ­ρα με πε­τά­νε ε­πει­δή έ­κα­να αυ­τό που μου ζή­τη­σαν».

Η Solidaridad Obrera σχο­λί­α­σε: «Αυ­τός ο «μι­κρός άγ­γε­λος» που καυ­χιέ­ται για 32 κα­τα­δί­κες, χω­ρίς να υ­πο­λο­γί­σου­με αυ­τή τώ­ρα που μας εν­δια­φέ­ρει, έ­χει ο­μο­λο­γή­σει ό­τι ή­ταν πλη­ρω­μέ­νος πλη­ρο­φο­ριο­δό­της της α­στυ­νο­μί­ας με πλα­στά χαρ­τιά που βγή­καν α­πό ε­πί­ση­μα κα­νά­λια και ό­τι διείσ­δυ­σε σε κα­τα­λα­νι­κές α­ναρ­χι­κές ο­μά­δες των ο­ποί­ων πέ­τυ­χε τη διά­λυ­ση το 1977. Με­τά το ε­πει­σό­διο στο Scala –χω­ρίς να α­παλ­λα­γεί με­τά α­πό δύ­ο δί­κες– ε­ξα­φα­νί­στη­κε, για να ξα­να­εμ­φα­νι­στεί μό­νο με­τά α­πό με­ρι­κούς μή­νες, διεισ­δύ­ο­ντας και προ­δί­δο­ντας την ERAT, πράγ­μα για το ο­ποί­ο πα­ρα­δέ­χε­ται ό­τι πλη­ρώ­θη­κε με 20.000 πε­σέ­τες α­πό τον ε­πι­θε­ω­ρη­τή του Α­ντι-Α­ναρ­χι­κού Α­πο­σπά­σμα­τος, Jose Maria Escuerdo Teje­do», (Solidaridad Obrera, Ια­νουά­ριος 1984).
Φάκελος Scala: η ιστορία μιας κρατικής προβοκάτσιας (Μέ­ρος Α΄)
Από το αγ­γλι­κό πε­ριο­δι­κό Anarchy, σει­ρά 2, τ. 38, 1985

Με­τά­φρα­ση: Α­ναρ­χι­κός Πυ­ρή­νας ΞΑ­ΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟ­ΜΟΥΣ
Δημοσιεύθηκε στην αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 135, Φεβρουάριος 2014